دعایی منقول از امام جواد(ع) برای رهایی از ظلم

بسمه تعالی 

امام جواد(ع) در مناجات خود با حق تعالی می فرمایند: 

خداوندا! 

براستی که ظلم بندگانت در سرزمین های تو قدرت یافته تا آنجا که عدالت را از بین برده است و راه های هدایت را قطع نموده، و حق را از میان برداشته و صدق و راستی را نابود کرده و خیر و نیکی را مخفی نموده و بدی ها را آشکار کرده و نور تقوا را خاموش کرده و هدایت را از بین برده و خیر و برکت کنار گذاشته شده و کجی و خروج از حق را تثبیت کرده و فساد و تباهی را رشد داده و دشمنی را بین مردم تقویت نموده و ستمگری را گسترش داده و از حدّ، تجاوز کرده است. 

خداوندا! 

پروردگارا! 

چیزی جز سلطنت و قدرت تو آنها را بر طرف نمی کند و هیچ کس قادر به نجات مردم از دست آنان نیست مگر لطف و بخشش تو. 

پروردگارا! 

ریشه ی ظلم را قطع کن و طناب بیدادگری را پاره پاره کن و بازار بدی را خاموش کن و کسانی را که از ستم بیزارند، عزیز فرما و ریشه گروه ستمکاران را از بیخ و بن برکن و آنان را بعد از نعمت و فراوانی، به کمبود و نقصان دچار فرما. 

خداوندا! … 

ظالمان بدکار را بمیران تا آنان که از آنها در وحشت به سر می برند، آرام گیرند و انسانهای دلسوخته به آرامش رسند و گرسنه ها سیر شوند و آنچه گمشده محفوظ بماند و پناهجویان پناه گیرند و آواره ها برگردند و فقرا غنی شوند و به پناهندگان پناه داده شود و پیران تکریم شوند و اطفال مورد ترحم واقع شوند و مظلوم، عزیز و ستمگر ذلیل شود و غم های انسانهای غمگین بر طرف شود و دشواریها گشایش یابد و شورش ها آرام شود و اختلاف از میان برود و علم و شعور بالا رود و صلح و آشتی فراگیر شود و تفرقه به اتحاد مبدّل شود و ایمان قوی شود و قرآن به نیکی تلاوت گردد. 

به راستی که تو پاداش دهنده و روزی دهنده و احسان کننده ای.

مُهَجُ الدَّعَوات ص ۳۱۵

برگرفته از وبگاه  fa.shafaqna.com