وصیت نامه شهید حمیدرضا معینی
بسمه تعالی
آخرین سلام مرا پذیرا باشید،
پدر و مادر گرامى، و تو اى خواهر مهربانم، و شما اى داداش هاى خوبم، عزیزان،
آرزوى قلبى من این بود که یک روزى برسد که عزیز (مادر) و آقا دیگر غصه ما را نداشته باشند، از این که چه مى‌کنیم و چطور در آینده خودمان را اداره خواهیم کرد
با یک دنیا التماس از خدا یارى بجوئید که تا شما را در برآورده ساختن آرزوى برادر شهیدتان یارى نماید.
اى خواهرم،
وظیفه شما خیلى مشکل تر شده و آن این که با دلیل و منطق تسلاى دل عزیز (مادر) و آقا بشوید و این که خود را در غم من آزرده نسازند،
حتما مى‌پرسید: چه کسى را تسکین غم باشد، اول خدا براى همه و بعد درک والاى شما،
به استناد این که خود شما روزى اقرار کردید که «حمید جان می دانم تو عاشق راه خودت هستى و مگر بد است که برادرت به معشوقه‌اش رسیده است.
عزیز جان،
اصلا در مورد این که چطور و چگونه به شهادت رسیدم فکرت را مشغول مساز،
من هم مثل همه شهداى دیگر تاریخ، «مادرجان که به خداى بزرگ قسم از جانم عزیزتر بودى، مى‌دانم، برایم پر واضح بود که زمان طفولیت تا به حال، یک به یک ما را بدین جا رساندى و کم زحمت نکشیدى و کم بلا ندیدى و بدان در برابر همه این زحمات شما، پاداشى بس بزرگ نهفته است که ان شاء الله به حساب شما خواهد آمد.
مرا ببخشید و حلال بفرمائید، زیرا مادرم نتیجه زحمات جان کاهت را از ایزد منان دریافت نمودى که اجرتان باد.
خدا صبر و شکیبائى را بر شما افزون نماید.
«ان شاء الله تعالى»
به یاد حضرت زینب (س) دل هایتان را زینت بخشید به امید آن که تسکین قلوب باشد،
مادرجان،
تو را به فاطمه اطهر قسم، در غم از دست رفتن فرزندت، خودت را مرنجان و موجب تضعیف روحیه یک یک بچه‌ها نشو
از مادربزرگ و خاله خوبم متشکرم از این که تا بودم نسبت به من محبت ورزیدند.
در پایان از برادرهایم مى‌خواهم که همیشه در زندگى راه و روش على (ع) را پیشه کنند و اخلاص از او بیامورزند
زیرا راهى است که هرگز شک در آن نیست، مردمى و مردانگى در آن است.
امام را دعا کنید و با جان و دل از این انقلاب و از این نهضت دفاع و حمایت نمائید که هم در دنیا و هم در
آخرت مشکل‌گشاى شما خواهد بود.