وصیت نامه شهید ذکریا کریمی
بسمه تعالی
امام خمینى:
"من شرمم مى‌آید که خود را در مقابل این عزیزان سرشار از عشق و فداکارى به حساب آورم.
آنان با عشق به خداى بزرگ به معشوق خویش پیوستند و ما هنوز در خم یک کوچه هم نیستیم.
خداوندا
این عزیزان از خود گذشته را در جوار رحمت خود بپذیر و ما را از قیدها و بندهاى خودبینى و خودخواهى نجات فرما."
با نام خدا آغاز مى‌کنم که سر آغاز همه کارها و گشاینده مشکلات است.
سلام بر تمام خانواده هاى شهدا،
سلام به رهبر کبیر انقلاب که ما جوان ها را از خواب غفلت بیدار کرد.
سلام بر امام شهیدان انقلاب از صدر اسلام تا انقلاب اسلامى ایران
سلام بر تمام مادران و پدران که فرزند از دست داده‌اند.
سلام بر مادر خوبم که مرا بزرگ کرده و به جبهه فرستاد تا دین خود را نسبت به اسلام ادا کنم.
مادر،
شاید تمام امید تو، من بودم ولى با این همه مرا به جبهه فرستادى،
تو مادر خوبى هستى ولى من نتوانستم براى تو پسرى شایسته باشم
در همین وصیت نامه از تو حلالیت می خواهم.
همچنین شما پدر،
من پسر بزرگ خانه بودم،
بازوى تو بودم،
ولى اگر از جنگ حق بر علیه باطل برنگشتم،
اگر تو را در این مدت ناچیز عمر ( زندگى ) آزرده کردم مرا عفو کن،
چون الان دل فقط به الله و بعد به عفو شما پدر و مادر خوبم دارم.
مادر،اگر بگویم بعد از شهادتم گریه نکن شاید حرف گزافه ای باشد
ولى در پیش مردم زیاد ضجه نکن تا مردم بگویند که او راضى نبوده که پسرش شهید بشود.
مادر،
بعد از من بار سنگین این پیام بر دوش توست و می دانم که از عهده آن به خوبى بر مى‌آیى
چون این را در طى این بیست و یک سال زندگى خوب ثابت کردى.
مادر،
تو باید براى دیگر مادران شهید داده، سرمشق باشى و می دانم این طور است.
چون در حال حاضر عراق از جبهه‌هاى قصر شیرین دارد پیشروى مى‌کند ولى تمام امید ما به پروردگار است،
با نوشتن این وصیت نامه نمى‌خواهم داغ دل تو مادر را تازه تر کنم
می خواستم که حرف دلم را زده باشم و دینم را انجام بدهم
همچنین به خواهران خوبم مى‌گویم که شماها هم باید در راه پیام رسانى به مادر کمک کنید و فقط کارتان گریه نباشد
چون وارث خون شهدا شما هستید
در پایان درود می فرستم بر همه شما.
برگرفته از وبگاه ajashohada.ir