وصیت نامه شهید محمدرضا نجفی
با سلام و درود به رهبر کبیر انقلاب اسلامى، امام خمینى
سلام به پدر و مادر و بر همه دوستان و آشنایانم.
امروز که دارم وصیت نامه را مى نویسم در سنگرهاى بانه به سر مى برم و منتظر دیدار معشوق مى باشم.
این جا آمده ام تا شاید سهمى داشته باشم در ریشه کن کردن ضد انقلاب و بیرون کردن متجاوزین.
آمده ام تا من نیز در احیاء دین مبین اسلام و به ثمر رسیدن انقلاب شریک باشم.
در این لحظه خون در رگ هایم مى جوشد و نمى توانم درست چیزى بنویسم چون مسئولیت سنگینى بر دوشم هست و باید آن را ادا کنم.
در این لحظه مى دانم که دیگر شب هاى آخر است که با بچه ها دور هم هستیم و پس از آن بسیارى از بچه ها را نمى بینیم
مى دانم که خداوند کالاى خوب مى خرد و آن هم جان است ولى من مى ترسم که کالاى من .....
واى بر من چه کنم که کالایم از بین رفته است؟حالا دیگر چگونه در خانه خدا را بزنیم؟
یا ارحم الراحمین!
یا غیاث المستغیثین!
خداوند اگر شهادت را نصیب من گناهکار گرداند تا شاید به این صورت شهادت یک انتخاب است، مرگ نیست، حیات است و شهید شاهد است و سبیل است و به انسان هاى دیگر درس می دهد که مرا شهید کند و راه او را ادامه دهند تا به سعادت برسند.
پس از شهادت لقاء الله است و دیدار معشوق.
دوستان و عزیزان و برادران!از شما خواهش مى کنم که قلب پاک امامان را ناراحت نکنید که با اعمال گناه آلود او را بیازارید
امام امت یک موهبتى الهى است که خدا بر ما منت نهاده و این خمینی کبیر و شایسته را به مردم دنیا و به ما ارزانى داشته است.
پدرجان و مادر مهربانم!
اکنون که آخر عمر من است و از این سنگر به آن سنگر رو به دشمن فریب خورده مى تازم از شما حلالیت مى طلبم و امیدوارم که راه شهیدان را ادامه دهید و سلاح من را نگذارید بر زمین بماند.
امیدوارم که حلالم کنید و از تو خواهر مهربانم حلالیت مى طلبم و از شما مى خواهم که براى من گریه نکنید و اگر خواستید گریه کنید به یاد امام حسین (علیه السلام) که در روز عاشورا با لب تشنه شهید شد، گریه کنید.
پدرجان، مادر، خواهرم و برادرانمتا جایى که مى توانید لباس سیاه نپوشید که مبادا دشمن زبون و شکست خورده خوشحال شود و از شما مى خواهم که مرا حلال کنید و در خاتمه از تمامى قوم و خویشان و دوست و آشنایان را یک به یک حلالیت مى طلبم.