وصیت نامه شهید کامران رضی واریانی
وصیت نامه ام را با نام تو آغاز مى کنم.
اى خداى بزرگ و مهربان!
اى خداى على(علیه السلام)، فاطمه(سلام الله علیها)، حسن(علیه السلام).
حسین عزیز که نامشان و یادشان سر تا سر حماسه است و افتخار و وجودشان و پیامشان نمایش و عظمت و گستردگى آفرینش.
خداوندا!تو حسین را آفریدى که به ما درس چگونه زیستن را آموخت و به انسان ها درس چگونه مردن را.
خدایا!
به من کمک کن تا از این رنج همیشگى خلاص شوم.
مگر من چه گناهى کردم که باید از توفیق و این فیض عظیم بى نصیب باشم؟
خداوندا!
مى پذیرم که شهادت چیزى نیست که نصیب هر کس شود.
من از تو مى خواهم که نخست مرا بسازی و توفیق هدایت را به من عنایت فرمایی و سپس این هدیه بزرگ را ارزانیم دار.
پدر و مادر عزیزم!بدانید که همه ما امانت هایى هستیم که خداوند به شما داده است، پس امانت خدا را باید با همان پاکى که داده به خودش برگردانید که شما الحمدالله از این امانت به خوبى نگهدارى کردید و اکنون آن را به همان پاکى به خودش برگردانید.
"انا لله و انا الیه راجعون"
اگر زمانى شهادت نصیب این بنده حقیر شد بر شماست اى پدر و مادر گرامى و مهربان که بر مزارم اشک نریزید و غم به خود راه ندهید؛
زیرا که این راه را با آگاهى در پیش گرفته ام.
شهادت آگاهانه و آگاهى دهنده جامعه است.
امام حسین(علیه السلام) فرموده:
مرگ با عزت بهتر از زندگى ذلت بار و ننگین است.
این سفارش را مى کنم که مبادا همچون کوفیان دست از امام خویش بشویید و مبادا خمینى کبیر را تنها بگذارید.
از برادران و خواهرانم، خواهانم که نگذارند که اسلحه ام بر زمین بماند و راه شهید بى رهرو شود که دشمنان اسلام خوشحال شوند.
شعار ما همین است"ایمان، جهاد، شهادت"