وصیت نامه شهید رضا رمضان زاده وشوشادی
بسمه تعالی
زمان، زمان ناله های آخرین است.
مکان، مکان در خون غلطیدن و پرواز به ملکوت است.
چه زیباست ناله های آخرین را در کنار عاشقان و عارفان شب و شیران روز سر دادن،
چه شور انگیز است در کنار دوستان فریاد یا حسین گفتن و بر خصم یورش بردن.
من غبطه می خورم به این شهامت ها و رشادت ها؛
این چه شوری است که در دل پیدا کرده ام که دیگر تحمل ماندن در این دنیای فانی را ندارم؛
نمی خواهم بدون یار بمانم،
زیستن عین مردن است.
زمانی که همسنگرانم به ملکوت برسند و من بمانم.خدایا!
از شما می خواهم در لحظه ای که مرگ بر من فرا می رسد از تمام دوستی ها و عشق و محبت ها جز درستی و عشق و محبت به خودت و از تمام وابستگی ها جز وابستگی به خودت آزادم سازی.
ای امام عزیز!
از شما می خواهم که در روز قیامت شفیع من باشی و از خدای متعال برای من طلب مغفرت کنی و اگر کوتاهی در این راه انقلاب از جانب من دیدید مرا حلال کنید.
پدر و مادر عزیزم!
از این که من و شما از هم جدا می شویم ناراحت نباشید و هم چون روز تولدم که خندان و خوشحال بودید روز شهادت من هم چنین خوشحال و خندان باشید
اگر کوتاهی از من دید و یا اگر باعث اذیت و ناراحتی شما شده ام امیدوارم مرا حلال کنید و دعا خیرتان را از من دریغ ندارید.
سلام و درود مرا به همه خواهران و برادران و خویشان برسانید و از همه آنها از طرف من حلالیت بطلبید
امیدوارم که خدا پشت و پناه شما در همه زمان و هر مکان باشد.
برگرفته از وبگاه ajashohada.ir