اکنون که این وصیت نامه را می نویسم هم چون دفعه قبل، خودم را لایق کشته شدن در راه حق نمی بینم،
هنوز تا انسان واقعی خیلی فاصله دارم
از خداوند متعال می خواهم اگر عمر من در جهت مسلمان واقعی شدن به کار نمی آید و کمکی به اسلام نمی کند، هر چه زودتر جانم را بگیرد.
به خدا پناه می برم از عذاب آخرت، و از روز حساب و این نگرانی را در مورد دوستانم و بسیاری از عزیزانم دارم، چون عمری از ما گذشت بر خلاف مسیر حرکت کردیم
روح پاک شهید، وقتی آرام خواهد گرفت که ما برای پاسداری از خون آنها از اسلام و قرآن دفاع، و دست از یاری امام بر نداریم و پرچم اسلام را در جهان با دست توانای امام و ظهور امام زمان (عج) به اهتزاز در می آوریم،
امیدوارم که عزیزان آن روز را ببینند و از سربازان واقعی امام زمان (عج) باشند.
اگر من در راه حق کشته شدم از دوستان واقعی و دلسوز به اسلام، تقاضا دارم همیشه به یاد امام عزیزمان باشند و برای سلامتی امام و رزمندگان دعا کنند،
از پدر و مادرم انتظار دارم از این امتحان با روی سفید بیرون آیند چون می دانم که خداوند متعال از پدران و مادران در این راه انتظار شکیبایی دارد و شاید این از بزرگترین امتحانات الهی شما باشد به خصوص که کشته های ما در این جنگ از جندالله هستند و یاران امام زمان (عج)، خداوند این نعمت را به همه رزمندگان عطا بفرمایید.
همه ما روزی از آبی بیشتر نبودیم و سرانجام و عاقبت ما همان خاک شدن است،
پس چرا این تن را که رفته رفته فرتوت میشود و میپوسد، قبل از پوسیدن با خدای بزرگ معامله نکنیم.
سخنی با امام امت و امت مسلمانمان، انتظار دارم که اسلام و روحانیت را بشناسید و دنبال روحانیت حرکت کنید،
امیدوارم اسلام از ایران به تمام جهان به رهبری امام امت صادر شود
برای پدر و مادر عزیزم و همه عزیزان آرزوی رستگاری دارم.
در ضمن دعا برای سلامتی و طول عمر امام امت را فراموش مکنید،
از مال دنیا هر چه دارم یعنی حقوقم را برای کمک به حزب جمهوری اسلامی و جنگ زدگان بدهید.
1361/02/07
برگرفته از وبگاه ajashohada.ir