وصیت نامه شهید احمد حمیدی جلال

بسم الله الرحمن الرحیم

ربنا افرغ علینا صبراً و ثبت اقدامنا و انصرنا علی القوم الکافرین.

بار پروردگارا ای رب العالمین 

ای غیاث المستغیثین

ای حبیب القلوب الصادقین 

تو را شکر که شربت شهادت، این یگانه راه رسیدن انسان به خودت را به من بنده حقیر و گناهکار خود ارزانی داشتی، 

تو را شکر که این تنها نعمت خداپسند خودت را بر این انسان ذلیل عطا فرمودی

من تنها راه سعادت خویش را سعادت در راهت یافتم 

چه زیباست لطف و عنایت پروردگار نسبت به بنده هایش. 

خداوندا 

مرا از این همه لطف و عنایت دور مگردان و شهادت را نصیبم کن.

با آگاهی و شناخت و با یقین میروم بسوی جهاد، بسوی خدا، بسوی شهادت، 

من تا هنگامیکه دشمن را به لرزه نیندازم نمیخواهم به سادگی کشته یا مجروح شوم.

اینجانب سرباز وظیفه احمد حمیدی جلال فرزند تراب حمیدی جلال اهل تهران وصیت میکنم 

ای پدر مهربانم 

ای مادر مهربانم 

من در زمانی که زنده بودم به شماها رنج فراوانی رساندم 

مرا میبخشید که نتوانستم جبران کنم 

وقتیکه من به لقاءالله پیوستم اگر میخواهید من در آن دنیا از شماها راضی باشم حتی یک قطره اشک برای من نریزید، 

از پدرم و مادر و برادرم و خواهرم و از همه دوستان و از آشنایان خداحافظی میکنم. 

اگر با ریخته شدن خون من دین الله پایدار میماند پس ای گلوله ها و ای خمپاره ها مرا دریابید.

روز سه شنبه

 1360/11/27 

بهمن ماه

برگرفته از وبگاه  ajashohada.ir