بسم الله الرحمن الرحیم
انا لله و انا الیه راجعون
بازگشت همه به سوی اوست.
هان ای زندگان!
خصوصا پدر و مادر و برادر و خواهرانم و بر هر کسی که پیامم را می‌شنود
مبادا بر کشته ای از پویندگان راه خدا آه حسرت بکشید و در افسوسش دل سوزانید و بر مشیّت حضرت حق خشم گیرید.
قبل از هر چیز باید بگویم که کشته شدن من و هزاران جوان مسلمان دیگر فقط به جرم اعتقاد به وحدانیّت خدا و رسالت محمّد (صلی الله علیه و آله) می‌باشد
بدانید که این کشته شدن ها یک نوع باختن نیست؛
بلکه یک فوز عظیم است که خدا هر کدام از بندگانش را که شایسته این فوز بداند او را به این نعمت بزرگ مفتخر می‌سازد.
بنابراین بدیهی است که در چنین کشته شدنی، هیچ گونه حزن، اندوهی، سوز و آهی روا نیست.شهادت، مرگ پر افتخاری که بارها به آن نزدیک شده ام ولی نصیبم نشده. شاید لایق شهید بودن نیستم
زیرا که شهید مقامی والا دارد و من فردی گناهکار و خوارم.
اینک با یاری خدا به جبهه آمده ام، نه برای انتقام و چیزهای دیگر ... فقط و فقط برای احیای دینم، تداوم انقلابم، امنیت میهنم و بالاتر از همه این ها برای رضای «الله» پای در پوتین می‌نهم و خدا را به یاری می‌طلبم و از او می خواهم که هدایتم کند.
دوست، دشمن و ملت شهید پرور ایران بدانند که راهم را برگزیده اماین را هم باید بگویم که ما به خاطر خاک و میهن نمی جنگیم، بلکه برای اسلام می جنگیم و هنگامی که قطره ی خونم بریزد، شعاری جز الله اکبر، خمینی رهبر سر نخواهم داد.
و برای آخرین بار پدر عزیز زحمت کش و مادر عزیزی که رنج ها و زحمت های زیادی برایم کشیدید و هیچ حاصلی از دسترنج خود نبردید، سلام عرض می کنم
امیدوارم که مرا ببخشید
از شما می خواهم که به جای گریه و زاری خوشحال باشید و به خدا امیدوار باشید.
فرزندی که در راه او داده اید از خود اوست.
همه چیز از اوست، هیچ چیز غیر او نیست.
پدر و مادرم!
امیدوارم که بعد از شهادت من ناراحت نباشید و درعزای من فقط برای امام حسین گریه کنید، چون امام حسین (علیه السلام) غریب بود، مظلوم بود.
مادرم و خواهرانم!
زینب وار باشید و پیام امام حسین (علیه السلام) را همچون خواهرش زینب به جهانیان برسانید.
امیدوارم در خط امام و ولایت فقیه باشید و مبادا امام را تنها بگذارید.
برادرم راهم را ادامه بده.نه برای انتقام بلکه برای مبارزه با دشمنان اسلام.
اسلحه ام را بردار و به جنگ با کافران و مزدوران برو.
ای پدر و مادری که با سختی ها و رنج ها مرا بزرگ کردید و با تمام مشکلات ساختید و مرا به اینجا رساندید، خوب به هر حال انسان باید اوّل تا آخر از دنیا برود، چه بهتر که انسان در راه خدا شهید شود تا در بستر ننگین جان بدهد.
امیدوارم پدر و مادر خوب، صبور و از من راضی باشید تا خداوند شهادت من را قبول کند.از شما و خاله ام و خصوصاً دختر خاله ام کلثوم که خیلی از من ناراحت است و من خود را مدیون او می دانم حلالیت می‌طلبم.
شما خانواده ام و امت خوب الله مبادا رسالت خود که ادامه دهنده راه شهیدان هستید انجام ندهید، فردای قیامت مسئول هستید.
پیام من همچون پیام سایر شهدا، حمایت از اسلام، ولایت فقیه و روحانیت، این پشتوانه محکم انقلاب، دلسوزان و پیشتازان انقلاب اسلامی است.
بدانید و آگاه باشید که من راهم را داوطلبانه و آگاهانه انتخاب کردم و عاشقانه به میدان جنگ رفتم و برای من بسیار مایه افتخار است که در ماه محرم امام حسین (علیه السلام) ماه خون، حمله خود را بر دشمن کافر آغاز می کنیم و امید آن که به کربلای امام حسین برویم.
از شما می خواهم برای سلامتی امام دعا کنید و از کسانی که به دیدار امام می‌روند سلام مرا برسانید.
شما را به خدای بزرگ می سپارم.