وصیت نامه شهید خلبان حسین قاضی مرادی
بسم الله الرحمن الرحیم
اکنون که عازم جبهه مى‌باشم این یادداشت را براى خانواده خود که همه چیزم را مرهون زحمات آنها دانسته بر جاى می گذارم
البته از شما پدر و مادرم معذرت می خواهم که مثل همیشه سرپیچى کرده و بدون اجازه عازم شدم.
براستى که اگر دلیلش را بخواهید همان طور که به بتول هم گفتم فقط و فقط براى این بود که شما را دلواپس نکرده باشم
امید است که با عفو خود موجب آمرزش مرا فراهم آورید.
پدرجان!
خواهشى که از شما و دیگر بستگان دارم این است که هرگز گریه نکرده و خود را ناراحت نسازید که آرامش روح من در شادى شماست
مانند خانواده‌هاى شهید داده عمل کنید که این راهى بوده که خود انتخاب کرده و بدان راضیم و براى من ولیمه هم ندهید
از بتول مانند فرزند خود نگهدارى کنید که از او بسیار راضى هستم
اگر چه برایش شوهرى خوب نبوده و در آغاز راه، تنهایش گذاشتم که از انصاف به دور است
امیدوارم که زندگى تازه‌اى شروع کرده و از گذشته‌اى که باعث یأس و ناامیدى گردد یاد نکند که دستور الهى همین است.
از محمد و عبدالله مى‌خواهم که در محیط خانه بدى هاى گذشته مرا هم جبران کنند
امید است که مصداق اسمتان باشید
شما را نصیحت مى‌کنم به مهربانى با پدر و مادر و نگهدارى از قرآن که این دو ضامن سعادت است.
اگر چه خود چندان عمل نکردم.
سلامتى و پیروزى مسلمانان را از ایزد منان خواهانم.
ضمناً محل مأموریت من آبادان گردان مهدى (عجل الله تعالی فرجه شریف) بوده است.
دیگر عرضى نیست جز سلامتى
حسین قاضى مرادى
1359/11/06
برگرفته از وبگاه ajashohada.ir